Cuando la gente se enfrenta a algo para lo que no se la ha preparado con anterioridad, se devana los sesos buscando un nombre para lo desconocido, aunque no pueda ni definirlo ni entenderlo. Entrado ya el tercer cuarto del presente siglo, podemos ver este proceso eñ marcha entre los intelectuales de Occidente. La palabra clave fue la pequeña preposición «después», usada generalmente en su forma latina de «post» como prefijo a una de las numerosas palabras que se han empleado, desde hace varias generaciones, para delimitar el territorio mental de la vida en el siglo XX. El mundo, o sus aspectos relevantes, se ha convertido en postindustrial, postimperialista, postmoderno, postestructuralista, postmarxista, postgutenberguiano o lo que sea. Al igual que los funerales, estos prefijos indicaban el reconocimiento oficial de una defunción, sin implicar consenso o certeza alguna acerca de la naturaleza de la vida después de la muerte. De este modo fue como la transformación social mayor y más intensa, rápida y universal de la historia de la humanidad se introdujo en la conciencia de las mentes reflexivas que la vivieron. Esta transformación es el tema del presente capítulo. La novedad de esta transformación estriba tanto en su extraordinaria rapidez como en su universalidad. Es verdad que las zonas desarrolladas del mundo —o sea, a efectos prácticos, la Europa central y occidental y América del Norte, además del reducido estrato de los cosmopolitas ricos y poderosos de cualquier lugar— hacía tiempo que vivían en un mundo de cambios, transformaciones tecnológicas e innovaciones culturales constantes. Para ellas la revolución de la sociedad global representó una acele cabeza. Realmente, la rapidez del cambio fue tal, que el tiempo histórico puede medirse en etapas aún más cortas. Menos de diez años (1962-1971) separan un Cuzco en donde, fuera de los límites de la ciudad, la mayoría de los indios todavía vestían sus ropas tradicionales, de un Cuzco en donde una parte sustancial de los mismos vestían ya ropas cholas, es decir, a la europea.

เมื่อผู้คนเผชิญกับสิ่งที่พวกเขาไม่ได้เตรียมมาก่อนพวกเขาจะกล้าค้นหาชื่อที่ไม่รู้จักแม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถนิยามหรือเข้าใจได้ก็ตาม เข้าสู่ไตรมาสที่สามของศตวรรษนี้เราสามารถเห็นกระบวนการนี้ในเดือนมีนาคมระหว่างปัญญาชนแห่งตะวันตก คำสำคัญคือคำบุพบทขนาดเล็ก "หลัง" โดยทั่วไปใช้ในรูปแบบละตินของ "โพสต์" เป็นคำนำหน้าหนึ่งในหลายคำที่มีการใช้มานานหลายชั่วอายุคนเพื่อกำหนดอาณาเขตจิตใจของชีวิตในศตวรรษ XX โลกหรือแง่มุมต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องได้กลายเป็นอุตสาหกรรมยุคหลังยุคหลังลัทธิจักรวรรดินิยมยุคหลังสมัยใหม่โพสต์โครงสร้างนิยมโพสต์มาร์กซิสต์โพสต์กัตเทนเบิร์กหรืออะไรก็ตาม เช่นเดียวกับงานศพคำนำหน้าเหล่านี้บ่งบอกถึงการรับรู้อย่างเป็นทางการของความตายโดยไม่แสดงความเห็นเป็นเอกฉันท์หรือความมั่นใจเกี่ยวกับธรรมชาติของชีวิตหลังความตาย ด้วยวิธีนี้มันเป็นการเปลี่ยนแปลงทางสังคมที่สำคัญและรุนแรงที่สุดอย่างรวดเร็วและเป็นสากลของประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติได้ถูกนำเข้าสู่จิตสำนึกของจิตใจที่ไตร่ตรองที่อาศัยอยู่ การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้เป็นหัวข้อของบทนี้ ความแปลกใหม่ของการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้อยู่ทั้งในด้านความเร็วและความเป็นสากลมันเป็นความจริงที่พื้นที่ที่ได้รับการพัฒนาของโลก - นั่นคือเพื่อจุดประสงค์ในทางปฏิบัติทั้งหมด, กลางและยุโรปตะวันตกและอเมริกาเหนือ, รวมถึงชั้นเล็ก ๆ ของผู้ที่มีความร่ำรวยและมีอำนาจทุกที่ - อาศัยอยู่ในโลกแห่งการเปลี่ยนแปลง การเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีและนวัตกรรมทางวัฒนธรรมที่คงที่ สำหรับพวกเขาการปฏิวัติของสังคมโลกเป็นตัวแทนของการเร่ง ที่จริงแล้วความเร็วของการเปลี่ยนแปลงเป็นเช่นนั้นเวลาประวัติศาสตร์สามารถวัดได้ในระยะที่สั้นลง น้อยกว่าสิบปี (2505-2514) แยกคูซโค่ที่นอกเขตเมืองชาวอินเดียส่วนใหญ่ยังคงสวมเสื้อผ้าแบบดั้งเดิมของพวกเขาจากคูซโค่ที่ส่วนสำคัญของพวกเขาแล้วสวมเสื้อผ้าโคลัส นั่นคือเพื่อยุโรป